در دوره صلح مسلح كه از سال 1871م تا آغاز جنگ جهاني اول به طول انجاميد، حوادثي در شبه جزيره بالكان روي داد كه مي‏توان آن‏ها را زمينه‏ساز نخستين جنگ جهاني در قرن بيستم دانست. پس از موافقت عثماني با واگذاري منطقه بوسني و هرزه گوين به اتريش، مشروط به عدم حمايت اتريش از استقلال بلغارستان، روسيه نيز درصدد كسب امتياز برآمد. با اعلام استقلال بلغارستان و پيوستن جزيره كُرت به يونانْ، اوضاع در منطقه بالكان بحراني شد در اين شرائط در 28 اوت 1912م منطقه جبل اسود به دولت عثماني اعلام جنگ داد و بلغارستان، صربستان و يونان نيز به حمايت از آن برخاستند. بيش از 700 هزار نظامي دول متحد در مقابل بيش از 300 هزار سرباز ترك عثماني قرار گرفتند طي اين نبرد كه براي نخستين بار از هواپيما استفاده شد نيروهاي متحد تا دروازه استانبول پيش رفتند. اين جنگ در نهايتْ، با شكست عثماني در سوم دسامبر 1912م خاتمه يافت و باعث شد تا دولت عثماني سرزمين‏هاي اروپايي خود را از دست بدهد.